Regionalny portal informacyjny Wrota Warmii i Mazur

Dla przyszłości symulacji w opiece zdrowotnej

Webinarium pt. „Rozwiązania rzeczywistości rozszerzonej dla przyszłości symulacji w opiece zdrowotnej” („Extended Reality Solutions for the Future of Healthcare Simulation”), zorganizowane we współpracy Uniwersytetu Coventry z Europejską Siecią Centrów Biznesu i Innowacji (European Business and Innovation Centre Network) odbyło się 1 marca 2023 roku.

 Europejska Sieć Centrów Biznesu i Innowacji (EBN):

1. Sieć organizacji wspierających rozwój i wzrost innowacyjnych przedsiębiorców, Małych i Średnich Przedsiębiorstw, start-upów i przedsiębiorstw typu spin-off,
2. Zrzesza ponad 160 podmiotów w 35 krajach obejmując pełne spektrum sektorów innowacyjnych i współpracujących w celu ciągłego doskonalenia i zwiększania wpływu,
3. Służy organizacjom, które wykorzystują biznes i innowacje jako siłę napędową regionalnego zrównoważonego rozwoju gospodarczego, a także rozwoju społecznego,
4. Członkowie EBN posługują się certyfikatem jakości EU BIC, oficjalnie uznawanym międzynarodowym standardem inkubacji i akceleracji opartych na innowacjach,
5. Podkreśla się, że zrzeszone w sieci podmioty (w tym akceleratory, inkubatory, parki naukowe, środowisko akademickie, podmioty działające na rzecz transferu technologii) charakteryzują się stosowaniem możliwie najlepszych rozwiązań na rzecz tworzenia wydajnie prosperujących start-upów i podmiotów sektora MŚP. Podejmują działania
   w celu zapewnienia, że ich usługi są najkorzystniejsze dla ich klientów oraz regionów, w których działają, tak aby tworzyć silne powiązania z regionalnymi ekosystemami innowacji.

Cele EBN:

1. Regionalny rozwój gospodarczy (wspieranie ekonomicznego, społecznego i zrównoważonego rozwoju europejskich miast i regionów, w tym m.in. poprzez stymulowanie tworzenia nowych przedsiębiorstw, wspieranie innowacji w istniejących przedsiębiorstwach, modernizację, dywersyfikację i cyfryzację branż, promowanie kultury przedsiębiorczości, wspieranie kreowania nowych miejsc pracy).
2. Dostęp do finansowania (dostęp do inwestycji prywatnych, dotacji unijnych oraz dotacji ze źródeł pozaunijnych, dostęp do pożyczek i funduszy kapitałowych).
3. Skalowanie europejskich innowacji (działania na rzecz stymulowania zdolności europejskich innowacyjnych MŚP, start-upów i scale-upów do dalszej rynkowej ekspansji, wspieranie podmiotów działających na rynkach międzynarodowych).
4. Wsparcie biznesowe (system certyfikacji).

Rozwiązania z zakresu symulacji opieki zdrowotnej wykorzystywane/rozwijane na Uniwersytecie Coventry

1. Celem procesów związanych z symulacją opieki zdrowotnej jest rozwój absolwentów służby zdrowia gotowych do podjęcia praktyki w swojej dziedzinie.
2. Podkreśla się, że procesy wdrażane na uniwersytecie oparte są na podejściu cyklicznym uwzględniającym innowacje i technologie, powiązanym z identyfikacją źródeł finansowania oraz współpracą z partnerami branżowymi. Podejmuje się w tym celu współpracę z zainteresowanymi stronami i środowiskiem eksperckim, w tym również branżą przemysłową.
3. Działania koncentrują się na dostępności, zrównoważonym rozwoju, przedsiębiorczym wymiarze produktu końcowego oraz jego skalowalności, a także rozwoju projektów oraz stanowisk badawczych na rzecz testowania nowych technologii oraz oceny ich rzeczywistego wpływu.

Wirtualne staże zawodowe (Virtual Simulated Placement – VSP):

1. Wirtualne staże zawodowe symulujące scenariusze kliniczne bazują na oprogramowaniu dostępnym z dowolnego komputera, czy telefonu, zapewniając dostęp do wirtualnych pacjentów, sytuacji i środowisk docelowych, takich jak np. oddziały szpitalne, do których studenci mieliby dostęp w warunkach rzeczywistego stażu. Uniwersytet stworzył wirtualne symulacje oddziałów na rzecz kształcenia studentów na kierunku pielęgniarstwa, których staże zawodowe musiały ulec skróceniu w konsekwencji pandemii COVID-19.
2. Podkreśla się, że o ile wirtualne staże zawodowe mają służyć zwiększaniu zdolności studentów poprzez zapewnienie, że efekty uczenia będą dostosowane do praktyk, nie mają ich docelowo zastępować, a jedynie stanowić dodatkowe źródło nauki. Mają być również odpowiedzią na zwiększającą się liczbę studentów, za którą jednocześnie nie zwiększa się liczba miejsc, w których mogliby odbywać staże.
3. Wirtualne staże zawodowe rozwijane są poprzez wykorzystanie platformy internetowej wyposażonej w tablicę dyskusyjną, symulator komunikacji z pacjentem, nagrania audio, testy, artykuły, czy też filmy sferyczne w technice 360˚, obrazujące oddziały szpitalne lub sale operacyjne. Podkreśla się, że nie wszyscy studenci będą mieli możliwość odbycia stażu na sali operacyjnej, stąd tego rodzaju rozwiązania mają w rezultacie wspomagać lepsze zrozumienie takiego otoczenia. Wskazano również, że prowadzone są działania mające na celu stworzenie rodzaju ćwiczeń symulacyjnych, które mogłyby być potencjalnie prowadzone w formule online. Wprowadzanie dowolnych filmów sferycznych na potrzeby tworzenia symulacji np. w warunkach szpitalnych, połączone z udostępnianiem ich studentom, mogłoby kompensować brak możliwości fizycznego uczestnictwa w takim otoczeniu. Podkreśla się jednocześnie, że nauka w przestrzeni wirtualnej umożliwia studentom wielokrotne powracanie do symulowanych sytuacji klinicznych oraz analizowanie uzyskanych w ten sposób wiedzy i doświadczeń.
4. Wskazywane korzyści i wyzwania wynikające z wirtualnych staży zawodowych:

Korzyści:

- potencjał do zwiększania możliwości stażu (przepracowane w ten sposób godziny wliczane są do obowiązkowych godzin stażu),

- potencjał wynikający z umożliwienia uczelni zwiększenia liczby studentów na niektórych kierunkach,

- optymalizacja symulowanych godzin w ramach zarządzania zawodowego,

- ogólne korzyści wynikające z symulowanego uczenia się,

Wyzwania:

- zwiększenie obciążenia pracą kadry akademickiej,

- kurs prowadzony w takiej postaci może wymagać ponownego zatwierdzania przez organ zarządzający,

- ryzyko napotkania oporu wobec szerokiego zastosowania rozwiązania ze strony pracowników, studentów, organizatorów staży,

- rozwiązanie wymaga zaangażowania czasu na jego stworzenie oraz dalszy rozwój,

- ryzyko związane ze znacznymi kosztami wynikającymi z konieczności stworzenia dodatkowego oprogramowania IT,

- konieczność polegania na zewnętrznych dostawcach.

PCS Spark:

1. Symulator komunikacji z pacjentem. Rozwiązanie zawiera elementy multimedialne, takie jak obraz, klipy dźwiękowe, tekst oraz łącza wideo do zaufanych źródeł. Umożliwia m.in. przeglądanie informacji, analizowanie interakcji pacjenta z różnymi członkami zespołu lekarskiego, przeprowadzanie symulowanych wywiadów z pacjentem. Podkreśla się, że narzędzie wykorzystujące sztuczną inteligencję umożliwia studentom naukę umiejętności zbierania historii choroby oraz analizowania otrzymanych informacji o stanie zdrowia pacjentów. Symulacja ma również rozwijać wśród studentów zdolności rozumienia i podążania za kluczowymi problemami pacjenta, które mają zwiększyć ich biegłość w przeprowadzaniu właściwej analizy w sytuacjach rzeczywistego kontaktu z pacjentami.
2. System wykorzystuje zaawansowane uczenie maszynowe i sztuczną inteligencję
   w kontekście spotkania klinicznego – student medycyny przeprowadza wywiad medyczny z wirtualnym pacjentem bazującym na sztucznej inteligencji. Zadawanie werbalnych pytań uruchamia 4 komponenty, mające za zadanie zapewnić właściwy dla danego przypadku scenariusz oraz generowane odpowiedzi. Każdy z komponentów (wykrywanie aktywności głosowej, analizator gramatyczny, klasyfikator sieci neuronowej, synteza mowy) korzysta z sieci neuronowych, które są szkolone w systemie ciągłym w celu poprawy ich wydajności.
3. Podkreśla się, że prowadzone są dwutorowe prace nad ulepszaniem sieci neuronowych poprzez szkolenia oraz system wzmacniającego uczenia się na podstawie informacji zwrotnych otrzymywanych od ludzi. Pierwszy ze sposobów opiera się na manualnym dostarczaniu sztucznej inteligencji parametrów oraz pytań, drugi zaś polega na wywiadach werbalnych, w których pytania jeszcze nieznane sztucznej inteligencji są oznaczane i łączone manualnie z danym tematem.

Wykorzystanie haptyki w edukacji zdrowotnej:

1. Uniwersytet prowadzi badania skoncentrowane na wykorzystaniu haptyki w rozszerzonej rzeczywistości na potrzeby edukacji zdrowotnej, w odpowiedzi na rosnące zapotrzebowanie wprowadzania innowacji oraz integrowania technologii cyfrowych w obszar nauczania.
2. Podkreślono, że obserwuje się wzrastające zapotrzebowanie w zakresie innowacji i rozwoju wizualnych oraz dźwiękowych informacji zwrotnych w rozszerzonej rzeczywistości, które stają się również coraz powszechniej dostępne. Wskazuje się jednocześnie, że należy w tym obszarze intensyfikować działania na rzecz integrowania w rozszerzoną rzeczywistość czujników pozostałych zmysłów, odzwierciedlając tym samym pełnowymiarowe doświadczenie uczenia się, a tym samym zmieniać sposób zapewniania i wdrażania edukacji zdrowotnej. Tworzenie wirtualnych scenariuszy umożliwiających studentom ćwiczenie w zakresie podejmowania decyzji klinicznych oraz ćwiczenie z informacjami zwrotnymi w czasie rzeczywistym, jeszcze przed fizycznym kontaktem z pacjentem, mogłoby wspierać procesy przyswajania wiedzy, przekazywania umiejętności praktycznych, poprawiając zarówno doświadczenia pacjentów, jak i klinicystów.
3. Wskazuje się, że haptyka to zmysł dotyku zapośredniczony przez technologię, a dotykowe sprzężenie zwrotne można podzielić na 2 kategorie - dotykową oraz kinestetyczną, odnoszącą się do zdolności dostarczania sił.
4. Podkreślono, że technologia haptyczna wyróżnia 4 kategorie:

- wibro-dotykowa, wykorzystująca wibracje w stymulacji (najszerzej znany rodzaj haptyki stosowany np. w kontrolerach gier, telefonach, czy urządzeniach peryferyjnych rozszerzonej rzeczywistości, takich jak rękawice i kamizelki),

- kontakt przestrzenny - inna forma dotykowego sprzężenia zwrotnego, zapewniająca wrażenia użytkownika powiązane z kontaktem z powierzchnią, zwykle poprzez deformację skóry albo stymulację elektryczną,

- bezkontaktowa, zapewniająca bodźce sensoryczne bez kontaktu fizycznego z użytkownikiem, np. poprzez zastosowanie ultradźwięków,

- kinestetyczna, umożliwiająca odczuwanie sił lub oporu (technologia wykorzystywana w większości modeli rękawic haptycznych).

5. Podkreśla się, że rękawice haptyczne mogą stanowić narzędzie przeznaczone do wchodzenia w interakcje z wirtualnym obiektem w naturalny sposób (w opiece zdrowotnej może być to pacjent), umożliwiający wykorzystanie zmysłu dotyku w szeroko rozumianych badaniach, z korzyścią dla edukacji studentów oraz ich praktyki klinicznej.
6. Zachęca się do udziału w ankiecie stworzonej przez Uniwersytet Coventry, która ma na celu zbadanie opinii lekarzy, studentów medycyny oraz pedagogów ochrony zdrowia na temat wykorzystania haptyki w symulacji opieki zdrowotnej.